شب بود و شب بود و شب بود...
تاریکی بود
سایه ها بودندو نور کم بود...
نمی دانم چقدر کوچک شدم این بار، دلم گرفته هنوز، و می سوزد هنوز انگشت اشاره ای که به جایی نرفت
از قصه ها دلم می گیرد، قصه ها که تمام می شوند، تو می روی، همه میروند، و من دلم برای آن قصه گوی پر رمق آه میکشد و می سوزد و تنگ می شود!!!!
